W pierwszej części tekstu skupimy się na omówieniu właściwości kosmetycznych najpopularniejszego gatunku skrzypu, a mianowicie skrzypu polnego. Wyjaśnimy także, czym jest skrzypokrzywa. Następnie zabierzemy Cię w podróż do przeszłości, podczas której zaprezentujemy, jaką rolę odgrywały skrzypy w zwyczajach i wierzeniach ludowych.
Skrzyp polny we współczesnej kosmetologii
Skrzyp polny to bylina w postaci małej choinki. Swoją nazwę zawdzięcza charakterystycznemu dźwiękowi skrzypienia, jaki wydobywa się podczas zrywania. Rośnie na polach i łąkach na terenie niemal całego kraju, dlatego też bywa traktowana jako uporczywy chwast. Czy słusznie? Ten gatunek skrzypu ma naprawdę wiele do zaoferowania i jest szczególnie ceniony przez miłośników naturalnej pielęgnacji.
Zawiera szereg składników o cennym, prozdrowotnym działaniu (np. związki mineralne, sterole roślinne, polifenole i flawonoidy), w tym również łatwo przyswajalną krzemionkę. Zawarty w roślinie krzem poprawia wygląd oraz kondycję włosów i paznokci. Zapobiega procesom przedwczesnego starzenia się skóry. Wykazuje działanie łagodzące i regenerujące uszkodzenia skórne. Uszczelnia naczynka krwionośne oraz zwiększa elastyczność naskórka. Preparaty skrzypu stanowią również ważne uzupełnienie jadłospisu.
Ze względu na wskazane właściwości skrzyp jest powszechnie stosowany w produktach kosmetycznych przeznaczonych do oczyszczania i odświeżania skóry, płukania włosów czy regeneracji paznokci. Ze skrzypu można przygotowywać też napary. Niezwykle popularna jest tzw. skrzypokrzywa (herbatka ze skrzypu i pokrzywy), która przyspiesza porost włosów i hamuje wypadanie.
Skrzypy w zwyczajach i wierzeniach ludowych
Skrzypy, w tym wspomniany wcześniej skrzyp polny czy skrzyp olbrzymi, dawniej występowały pod kilkoma nazwami. Określano je mianem skrzypów, chrząstek czy sosenek. W latach nieurodzaju pozwalały uchronić się przed głodem. Były stosowane w celu łagodzenia dolegliwości układu moczowego oraz zapobiegania febrze czy krwotokom z nosa. Wykorzystywano je także do czyszczenia oraz wydobywania połysku z naczyń i powierzchni drewnianych.
Podczas nocy świętojańskiej (Wigilia św. Jana) młode dziewczyny wychodziły z domów i zaczynały poszukiwania kwiatu paproci oraz ziół, w tym również skrzypu polnego. Z kolei w trakcie dnia poprzedzającego święto Matki Boskiej Zielnej ze skrzypu pstrego lub skrzypu błotnego przygotowywano wiązanki, które następnie były przynoszone do kościoła i święcone. Był to wyraz podziękowania za pomoc w trakcie wymagającej pracy na roli oraz opiekę nad ludźmi i plonami.
0 komentarzy